Mij spreekt de blomme

BETUWE - Op 7 augustus fietste ik (Henk van der Kooij) weer over de Rijnbandijk van Kesteren naar Lienden. Het was zinderend warm, ongeveer dertig graden en ik was benieuwd hoe de wilde planten op de dijk er met de langdurige droogte bij zouden staan. Wel dat viel alles mee.

De planten op de dijk, zeker aan de zuidkant kunnen heel goed tegen warmte. Vlak voor Lienden ben ik afgestapt bij een zuidhelling vol met jacobskruiskruid en wilde marjolein. Knoopkruid komt hier ook voor maar deze was veelal uitgebloeid. Over de wilde marjolein berichtte ik eerder. Wat jacobskruiskruid betreft, niet iedereen waardeert deze plant: het is een giftige plant die jaarlijks vele paarden, pony's en runderen ziek maakt.
Het bloeiende tapijt – na maanden van droogte – was een genot om te zien. Ik moest denken aan de bekende rijmregels van Guido Gezelle, mogelijk hebt u ze vroeger ook geleerd:
Mij spreekt de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd,
Mij groet het altemale,
Dat God geschapen heeft!
Nogmaals een heerlijk bloementapijt bekleedde de dijkhelling. En daarbij een zoemende verscheidenheid aan insecten. Zo kreeg ik de kleine vuurvlinder voor de lens: wat een pracht, wat een gratie. Mij spreekt ook de vlinder een tale!
Ik genoot in de warmte van alles wat er leefde. Zien, horen en ruiken. Dromend bedacht ik: deze Rijnbandijk van al meer dan duizend jaar oud , zou een dijkreservaat moeten zijn. De Rijnbandijk langs de Oude Rijn is een gouden lintvormig landschapselement rijk aan prachtige rivierdijkplanten en bijzondere insecten. Het behoud en een versterkend natuurbeheer alleszins waard.