Efkes….

Afgelope wèèk was ik efkes te gas in ut vezurgingshuus op ons derp en daor heurde ik toevallig een gesprek aon over de vroegere kolekachels. En dan liek ut al wir zo verrekte lang geleje dah de plaotselijke koleboer bijna wèkelijke aon huus kwam um een paor zakke antriciet in een hok te gooie. Dah kunde oe vandaag de dag, mit al die moderne huusvewèrming, toch hors niks mir bij veurstelle.

En sommige minse (van mien lèèftied) kunne dan zo af en toe bijna romantisch vehaole over hoe mooi en gezellig ut in die tied rond de kolekachel was. Ik zet daor deurgaons toch de nodige vraogtekens bij heur, want zo mooi von ik die goeie ouwe (kole) tied nie. As snottert wier ik thuis nogalis te vaak de deur uut gestuurd um die verrekte kolekit wir te vulle en in de weinter was dah ech gin pretje. En adde 's merges op kwam was ut altied verrekte koud in huus en moste eers mit wah houtjes en een krànt de kachel(s) ers wir aon stèke. Daor kom nogis bij dak dankzij die verrekte kolekachels tot twee keer toe bijna ut huukske was um gegaon.

Den este keer spulde we mit ons toneelkluppie in ut plaotselijke zaoltje, wat deur een grote kole gestokte kachel vewèrmd wier. Mar een defect aon die verrekte kachel zurgde halve aovond veur koolmonoxide in ut boveste gedeelte van die zaol en um dah wij as "acteurs" ut dichs bij ut plevon zate, zakte wij, zelfs onder applaus van de zaol, op toneel as stèrvende zwaone neer. Mar dah applaus was van korte duur want de erns van de situaotie werd heel snel duidellijk toen ok bij ut publiek inkele slachtoffers viele.

Nou ik kan gullie vetelle minse, daor was dien aovond gin kloot romantisch aon heur. De twidde keer gebeurde jaore laoter toen ik alleen 's aoves thuus kwam, nog efkes de kachel opstokte en mit een mooi boek in de rookstoel kroop. Uuteindelijk in slaop viel en de vongende mèrge (gelukkig) half suf wakker wier en nie mir fatsoenlijk kon lope en de wereld veur een doedelzak aonzag.

Mien op de knieë nao de tillefoon gesleupt en een goeie kennis gebeld um efkes langs te komme want volges mien waster iets geks mit mien aon de hànd. Die kennis die boer was mos nog een paor koeie lèègmake en zou daornao geliek langs komme. Toen die kjel uuteindelijk bij mien de kamer binne kwam was ik zo goed as van de wereld en dankzij zien kordaote optreje (snel alle deure en rame ope) kank ok deze ervaoring mit een kolekachel nog wir nao vetelle.

Gullie snappe zeker wel dah van mien die kolekachels nooit mir terug hoeve te komme.

Boer Phlipse