Efkes….

Wah ister nou bèter veur onze ouwe stieve butjes dan een lekker wèrm zunneke. Mar in deze tied van ut jaor kunne we daor in dit kikkerlandje mar verrekte weinig van geniete, stèrker ge verrek deurgaons zelfs van de kou. Dus kroop ik van àerremoei achter ut stuur van de gemotiriseerde sleurhut en ree same mit mien Trui net zo lang nao ut Zueje tot dah we zò'n bietje dagelijks de zon op onze snottert konde vuule.

En dink nou nie minse dah wij den enige ware die op dah idee kwame, vanuut beveurbeeld Duitsland, Engeland Finland en Denemarke komde van die zelfde ouwe butjes tege en ok opzuuk nao een bietje wèrmte. Minse, die nog krek nie mit de rolaoter ut de sleurhut komme stuitere mar netuurlijk wel allemaol al een heel puske op deze aordkloot veblieve. Kortum, kaol, gries en soms moeizaam veurtbewègend mar steevast genietend van de aongename temperatuur die ge in die periode in ut Zueje kun belève.

En ut is wel een heel bont gezelschap wah ge zoal op zò'n reis tege kom heur. Een paor van die bezondere figuure wil ik gullie zeker nie onthouwe. Zo troffe we op een bepaolde plek een Engelse weduwnaor, die in een meer dan vijf en twintig jaor ouwe sleurhut al een paor maond op pad was. Iedere mèrge astie um 8 uur op ston gin die as este in zien ondeboks mit een grote tuba veur de sleurhut zitte um een paor vrolijke deuntjes te blaoze. Dus adde toevallig meende lekker te kunne uutslaope dan wierde al rap wakker vannut geblaos van die kjel.

Daornaos hattie nog een hundje bij zich waormee tie de res van dag druk was um dah kreng allerlei kunsjes te lere. Ik zeg mit name dah kreng, want agge toevallig langs dien hond op mos sprong tie dergaons sebiet uut zien rol om jou nog efkes gauw in de inkels te biete. Op een àndere plek kwame we een rasechte Duitse vrijgezelle tànte tege die op pad was mit twee papegaaie en een rat. Die twee papegaaie zate mistal links en rechs op heur schouwer en die rat vetoefde mis van tied in heur weelderige boezum en kwam zo af en toe efkes nao buute gepiept.

Ze hah die papegaoie een bietje wauwele geleerd want den één riep um den haverklap "Scheisze ich wil esse'' en die andere riep dan steevas "Moend halte domphkop" en dah was dan deurgaons krek ut sein veur dien rat um tusse die weelderige boezum vandaon te kruupe. Mar ja, adde dah een dagje het mee gemak dan wilde de volgende dag rap wir vetrekke um een ander plekske te zuuke. Tenslotte ginge we veur ut lekkere zunneke en nie veur al die vrimde vogels die op zò'n moment den aondag vraoge.

Boer Phlipse