Buren uit
Ik ga in Buren de enige nog overgebleven middeleeuwse stadspoort door en sta even later voor de provinciale weg van Culemborg naar Tiel. Een houten wegwijzer laat weten dat twee langeafstandwandelpaden elkaar hier treffen, het Grote Rivierenpad en het Maarten van Rossumpad. Het eerste gaat van Hoek van Holland naar het Duitse Kleef, het tweede van ‘s-Hertogenbosch naar Steenwijk.
Maar ik ben op weg van Doornenburg naar Gorinchem.
Ik steek de Culemborgseweg over en sta al snel in het Plantsoen. Het vroegere kasteelterrein is vandaag de dag een wandelpark om U tegen te zeggen. Een gladgeschoren, rechthoekig grasveld ter grootte van een voetbalveld springt in het oog. Er is uitbundig geboomte aan alle kanten. Op dat open veld stond Huis Buren, in zijn tijd een van de grootste kastelen van ons land: ‘het is 1360 treden in den omtrek groot, heeft vier Toorens, driedubbele Grachten, en in alles honderd en zeventig binnenvertrekken’.
Het raakte nadat de Fransen kwamen in verval en werd stukje bij beetje gesloopt. Met de stenenopbrengst konden flink wat huizen in het stadje worden gerestaureerd of zelfs nieuw opgebouwd. ‘Kasteelhuizen' heten die nog altijd. De stadsmuren zijn gerestaureerd met stenen uit het kasteel. Er moet ook nog materiaal van Huis Buren in de Hondsbossche Zeewering bij Petten terecht zijn gekomen.
Op de plek waar ooit de ophaalbrug naar de voorburcht lag, staat nu een uit een samenraapsel van enkele overblijfselen geknutseld monument, met een afbeelding van het kasteel. Ik zie dat de brug werd geflankeerd door twee waterpompen, ik zie ook een rijtje kastanjebomen. Van de waterpompen heeft er eentje de tijd getrotseerd, van het rijtje kastanjebomen houden er vier het hoofd nog net boven water.
Op het gebouwtje schuin achter de waterpomp staat TV Buren. TV Buren? Gelet op de tennisbanen, die een kwart van het voormalige kasteelterrein innemen, moet het het clubhuis van de plaatselijke tennisvereniging zijn.