Krasse knar
Kasteel Doornenburg ziet eruit zoals kinderen een kasteel tekenen. Blokvormig met veel hoekige kantelen en torens met puntdaken. Naast de hoofdburcht is er ook nog die oorspronkelijke voorburcht, de enige in ons land. De zestiende-eeuwse slotkapel, de wat jongere dienstgebouwen en de voor ons land unieke kasteelboerderij binnen de muren maken het sprookje compleet.
Het kasteel kan niet bogen op een roemrucht verleden. Er hebben geen beroemde mensen gewoond, het is nooit ernstig belegerd en het heeft geen gewichtige rol gespeeld in de vaderlandse geschiedenis. Toch kent bijna iedere Nederlander van middelbare leeftijd en ouder het.
Kasteel Doornenburg. Hoe sprookjesachtig ligt het daar tussen de rietkragen, de boomgaarden en de graslanden, mijmerend over vroegere tijden. De sfeer van ridder Floris is nog lang niet weg.
Het pad achter het kasteel heet natuurlijk het Kasteelsepad. Het loopt langs de oudste boom van ons land, een ‘duizendjarige eik’. Elk land heeft wel zo’n duizendjarig exemplaar. In België staat-ie in Lummen, in Luxemburg bij Altrier.
Deze krasse knar staat op een heuveltje tussen een weiland en een sloot. Hij ziet er aan de kant van het kasteel niet echt florissant uit, hij is haveloos en zwartgeblakerd. Je ziet alleen een omhulsel, een dunne schil, het binnenste is volledig weggerot en weggebrand – de bliksem en de zwammen hebben hier flink huisgehouden. Wat wil je, de stakker is meer dan duizend jaar oud.
Zou-ie echt meer dan duizend jaar oud zijn? De wetenschap helpt ons uit de droom: de boom staat daar hooguit een halve eeuw. Nou ja.