Noortje van Rijsingen (Angeren/Gendt) woonde in Frankrijk en Italië en nu in Parijs
'Ik ben al zo vaak verhuisd, dat ik nu heimwee heb naar allerlei plekken'
Vele Betuwenaren zijn al naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek tekent de Huissense journalist Hans Schmeinck hun ervaringen op. Deze week: Noortje van Rijsingen (27) die opgroeide in Angeren en Gendt, studeerde in Utrecht en haar promotieonderzoek Geologie in Montpellier én Rome met succes afrondde. Als 'Dr. van Rijsingen' trok ze nog door Cambodja en vanaf mei dit jaar woont en werkt ze in Parijs. Met Kerstmis is de jonge kosmopoliet even thuis. Een extra lange aflevering met als piek op de kerstboom prachtfoto's die Noortje als Betuwenaar maakte in het buitenland. 'Ik vond het eng om alles achter te laten en een nieuw leven te beginnen in een ander land.'
Noortje zag al ontzettend veel van de wereld, maar rond Kerst is ze aan de Kommerdijk in Gendt. ,,Dan ben ik er enkele dagen en hoop ik veel familie en vrienden weer even te zien. Het is heel fijn, maar je voelt je op de een of andere manier ook steeds minder Nederlander. Dus je bent je erg bewust van hoe je zelf 'anders' bent'', verwijst ze naar haar uiteenlopende woonplaatsen in het buitenland. Ze werd op 12 september 1992 geboren in het Rijnstate-ziekenhuis in Arnhem en groeide op in Angeren en verhuisde op haar elfde naar Gendt. ,,Op mijn 17e ging ik al uit huis. Om in Utrecht te wonen en Aardwetenschappen te gaan studeren. Toen ik later in het buitenland woonde kwam ik erachter dat kinderen in andere landen toch langer thuis blijven wonen. Ik heb in totaal vijf jaar in Utrecht gewoond; een heel fijne tijd waar ik mezelf kon ontwikkelen en kon genieten van het leven in de 'grote' stad.''
Die grote stad werd daarna in grootte overtroffen door Montpellier (Frankrijk) en al helemaal door metropool Rome. ,,Er kwam een vacature voorbij voor een promotieplek in Rome om aardbevingen te gaan onderzoeken, en omdat ik als kind altijd al fantaseerde over wonen in Rome, moest ik hier wel op solliciteren. Het was wel een gedeeld project met Montpellier. In november 2015 verhuisde ik dus naar Rome en zes maanden later alweer naar Montpellier. In mei 2017 verhuisde ik terug naar Rome voor de laatste 1,5 jaar van mijn promotieonderzoek. Ik ben in november 2018 gepromoveerd en mag mezelf nu Dr. Van Rijsingen noemen.''
Eng
Daarna woonde Noortje zes maanden in Nederland, bezocht ze veel conferenties in het buitenland en backpackte ze door Cambodja. Sinds mei dit jaar is Parijs 'haar' stad. Wat vond ze überhaupt van het verhuizen naar het buitenland? ,,Ik vond het best eng om alles achter te laten en een nieuw leven te beginnen in een ander land. Er komt zo ontzettend veel bij kijken. Maar het was tegelijkertijd een waanzinnig avontuur waar ik enorm van genoten heb. Ik heb eindeloos veel wandelingen door Rome gemaakt en me gefascineerd over haar rijke geschiedenis. Het contrast tussen de indrukwekkende oudheid en het chaotische moderne leven is dan ook erg groot. Het is geen makkelijke stad om te wonen; er zijn zoveel dingen die niet functioneren zoals we dat in Nederland gewend zijn.''
Montpellier leek wel wat op Utrecht, aldus Noortje. ,,Maar dan op z'n Frans. Het is een echte studentenstad en veel kleiner en gemoedelijker dan Rome. Je kon vanuit de stad heel makkelijk naar de zee of de bergen, dus dat heb ik ook veel gedaan. Wat ik daar op de universiteit wel lastig vond was de weerstand van de mensen om Engels te spreken. Alles was en moest in het Frans, waardoor je je als internationale student altijd wat minder welkom voelde.''
Heimwee
In Parijs vond ze een baan bij een geologisch project voor het Caraïbisch gebied. ,,In Montpellier had ik helemaal geen positief beeld van Parijs gekregen. Het duurde dan ook even voor ik goed gesetteld was hier. Inmiddels woon ik in een mooi appartementje in een gemoedelijke buurt in het zuiden van de stad en werk ik in de levendige universiteitswijk Quartier Latin.''
Ze vindt Parijs prachtig en is blij met de centrale ligging. ,,Waardoor ik makkelijk naar huis kan of mensen op andere plekken kan opzoeken. Ik moest wel echt opnieuw wennen aan de Noord-Europese mentaliteit. Ondanks dat ik daarmee opgegroeid was, kon ik me inmiddels ergeren aan mensen die hun hele agenda volplannen en altijd maar druk zijn en haast hebben. In Rome en Montpellier werd ik, door de zuidelijkere mentaliteit, gedwongen om in het moment te leven en daar heb ik heel erg van leren genieten.''
Na haar vertrek uit Nederland heeft ze in de eerste paar maanden heimwee gehad. ,,Mijn leven in Utrecht was heel leuk en mijn leven in Rome moest nog vorm krijgen, dus dat was af en toe wel eenzaam en lastig. Ik ben nu al zoveel verhuisd binnen Europa, dat ik heimwee heb naar allerlei plekken. Ik mis nu Rome heel erg, omdat ik daar in totaal twee jaar heb gewoond en het echt als een thuis voelde toen ik wegging.''
Verslavend
Haar herinneringen aan Angeren en Gendt koestert ze. ,,In mijn kinderjaren speelde ik altijd lekker buiten, eerst in de Boerenhoek in Angeren en daarna aan de Kommerdijk in Gendt. Hutten bouwen en avonturen beleven. Wat ik ook leuk vind aan kleine dorpen zoals Angeren of Gendt, is dat iedereen elkaar kent en daardoor makkelijk een praatje maakt op straat, in de supermarkt, of in de wachtkamer van de huisarts. Ik ben altijd verbaasd als ik in grote steden zoals Rome of Parijs überhaupt iemand op straat tegenkom die ik ken. Het is bijna niet te bevatten hoe groot die steden zijn.''
Haar contract in Parijs duurt volgens haar nog 'een paar jaar'. ,,Daarna maar zien wat er op mijn pad komt. Enerzijds is het vermoeiend om elke keer te verhuizen en opnieuw ergens te beginnen, anderzijds verrijkt het je leven ook heel erg. Ik ben er echt van overtuigd dat de afgelopen jaren in het buitenland mij gevormd hebben tot wie ik nu ben, en dat dat in Nederland anders zou zijn geweest. Door jezelf constant uit te dagen op diverse fronten leer je ontzettend veel, het is bijna verslavend. Ik zie mezelf in de verre toekomst overigens wel weer in Nederland wonen.''
Over haar 'moederland' gesproken, wat mist ze aan Nederland? ,,De lange mensen! Ik ben zelf erg lang en voel me vaak erg groot hier in Frankrijk, en al helemaal in Italië. En soms mis ik ook de Nederlandse mentaliteit wel; lekker nuchter en gewoon zeggen waar het op slaat. Toch vind ik sommige Nederlanders nu soms wel erg direct.''
Noortje gaat niet zo vaak terug naar Nederland. ,,Dat komt omdat ik niet zo ver vooruit plan én treintickets last-minute heel erg duur zijn. Vanuit Rome moest ik met het vliegtuig en ik wil zo min mogelijk vliegen om mijn persoonlijke voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Toch ben ik altijd wel twee keer per jaar naar huis gegaan.'' Nu weer dus, met de Kerst is de jonge kosmopoliet even 'thuis' aan de Kommerdijk…
'Ik fantaseerde als kind in Angeren en Gendt al van wonen in Rome.'
'De afgelopen jaren in het buitenland hebben mij gevormd tot wie ik nu ben'
