Gendtenaar via Moskou naar Minsk
Lars Berns: 'Dit is geen alledaagse bestemming'
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek tekent de Huissense journalist Hans Schmeinck hun ervaringen op. Deze week: Lars Berns (21) die in Minsk verblijft. De Gendtenaar volgt in de Wit-Russische hoofdstad een studie. 'Het beeld dat veel Nederlanders hebben van de – voormalige – Sovjet-Unie klopt niet meer.'
Lars is geboren en getogen in Gendt. ,,Ik heb daar mijn hele leven in hetzelfde huis gewoond en dit is dus de eerste keer dat ik in een andere plaats woon.'' En nog wel in Minsk, een slordige 1700 kilometer van zijn ouderlijk huis. Zijn vader en moeder zwaaiden hem enige tijd geleden uit op Schiphol voordat hij naar de hoofdstad van Wit-Rusland trok. ,,Dat was een dag voor m'n verjaardag. Ik heb nog geen last gehad van heimwee. Ik bel elke week een of twee keer naar huis en ook met vrienden kan ik via Whatsapp makkelijk contact houden.''
Hij verwacht zelfs visite binnenkort. ,,In de herfstvakantie komen een paar vrienden, dat is natuurlijk een leuk vooruitzicht.'' Hij mist zijn familie en vrienden wel, bekent Lars. ,,Als ook de wekelijkse repetitie van de slagwerkgroep van harmonie Sint-Caecilia. Ik ben inmiddels al ruim 13 jaar lid en de gezelligheid, maar ook de gedrevenheid van de groep mis ik wel.'' Een paar pakken stroopwafels helpen hem door de 'moeilijkste' momenten. Maar met het aanpoten op de marketing- en salesafdeling van een IT-bedrijf in Minsk is er weinig tijd voor mijmeren. ,,Deze internationale stage is een verplicht onderdeel van mijn opleiding International Business and Languages aan Avans Hogeschool in 's-Hertogenbosch, ik ben derdejaars. Ik heb vooraf wel nagedacht over Minsk, want het is geen alledaagse bestemming. Een bezoek aan Moskou in 2017 gaf me al wel een idee over wat ik ongeveer kon verwachten, zoals over regelgeving voor visa.''
Helemaal alleen
De Gendtenaar woont in een appartement in Minsk zelf. ,,Het is een erg mooie stad waar veel te zien en te doen is. Onlangs was er nog een evenement ter gelegenheid van het 952-jarig bestaan van de stad, met concerten en sportactiviteiten en een vuurwerkshow.'' Het leven aldaar bevalt Lars goed. ,,Ik heb mijn draai aardig gevonden en weet me prima alleen te redden. Het enige wat me tegenvalt is de taalbarrière. Wit-Russen spreken niet of nauwelijks Engels en het is dan erg lastig om duidelijk te maken wat je bedoelt. Ik heb al meerdere keren met wijzen, gebaren of met pen en papier dingen duidelijk proberen te maken. Ik wil wel een klein beetje Russisch gaan leren.''
Volgens hem klopt 'het beeld wat Nederlanders hebben van voormalig Sovjetgebieden vaak niet meer'. ,,De inwoners zijn erg modern en het is, in de stad in ieder geval, erg Europees.'' Als hij terugkeert naar Nederland (in januari 2020) volgt nog een half jaar school in Den Bosch. ,,In september volgend jaar moet ik nog een halfjaar studeren in het buitenland, dan het liefst in een Duitstalig land.'' Tenslotte: ,,Het valt me soms nog wel tegen dat ik hier helemaal alleen ben. Ik kan bijvoorbeeld aan niemand mijn verhaal kwijt als ik 's avonds thuis kom van de stage.''
'Communiceren is lastig, Wit-Russen spreken niet of nauwelijks Engels'