Fundering vroeger en nu
AlgemeenELST - In Elst is een fundering geslagen voor een – enigszins – hoog gebouw. Dat gebeurde niet ver van de plaats waar ongeveer 1900 jaar geleden een tempel gebouwd werd. Wordt dat gebouw ongeveer net zo hoog wordt als die Romeinse tempel, waarvan de resten zich onder de Grote Kerk bevinden?
De Romeinen wisten het al: in deze kleiïge bodem moet je flinke palen slaan. Zij gebruikten palen van (eiken)hout en deze werden erin geramd. Anno nu worden funderingspalen er niet meer in geramd. Maar gegoten, met beton. Zó is het een bouwput, en een paar weken later... zie je een soort stoppelveld. Zonder dat je, ook al woon je dichtbij, daar veel van gehoord hebt.
Maar als beeld: de bewoners in de omgeving van de bouwput van omstreeks het jaar 100, luttele meters van de bouwput van nu, moeten wellicht nog méér onder de indruk geweest zijn dan de Elster omstanders die nú een blik op de funderingspalen werpen. Destijds moeten het ongeveer drieduizend palen geweest zijn, bedoeld om de muren van tempel en zuilengalerij te dragen.
De Romeinen gebruikten voor hun gebouwen al wel beton, in een iets andere samenstelling van de delen zand, grind en mortel dan tegenwoordig gebeurt. Maar ze gebruikten het niet voor funderingspalen. Daarvoor werd zoals gezegd eikenhout gebruikt.
En voor met enige verbeelding richting kerk/voormalige Romeinse Tempel kijkt, ziet dan ook nog – bij het witte gebouw – dakcontouren die iets weg hebben van die tempel. (Prinses Irenestraat Romeinse palen, blootgelegd in 1947.)
