Huissenaar Wim Pauw al 44 jaar in Canada 'Eerst voor het avontuur, maar dat is nog steeds bezig'
AlgemeenTekst: Hans Schmeinck
Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Huissenaar Wim Pauw (64) die op z'n 20e al naar Canada vertrok. Vlak ervoor trouwde hij nog, met Cecile Wouters. Ook uit Huissen. 'Ik ben hier totaal ingeburgerd.'
Degene die begin jaren '70 in bar dancing Wampie in Huissen kwam kan zich Wim Pauw wellicht nog herinneren. De dan nog jonge Huissenaar was er dj. ,,Daar heb ik echt mooie herinneringen aan.'' Maar vijf jaar later al ging hij ervoor om nieuwe, mooie herinneringen te maken. In Canada. Hij trouwde eerst nog met z'n lief Cecile Wouters, ook uit Huissen.
Een maand later, op 30 maart 1975, vertrok het stel. ,,Eerst voor het avontuur, maar ja dat avontuur is nog steeds bezig, haha.'' Nu alweer bijna 44 jaar dus. In de tussentijd zetten ze twee kinderen op de wereld, Melissa (nu 40) en Luke (37). Allen wonen in Whitby, een stad van circa 150.000 inwoners in het oosten van Canada, in de buurt van Toronto. Dochterlief werkt in/voor kunstgaleries en zoonlief is grafisch ontwerper.
Wim zelf is eigenaar van een bakkerij annex groothandel. Al heeft hij daar net de laatste handelingen verricht. ,,We hebben dit 32 jaar gedaan, maar zijn onlangs met pensioen gegaan.''
Dat Wim in de bakkerswereld terecht is gekomen is volkomen logisch. ,,Ik ben geboren op de Markt in Huissen bij bakkerij Gerritsen. Daar heb ik gewerkt en ook bij bakker Geene. In Arnhem volgde ik de Bakkersschool.'' Eenmaal in Canada kwam Wim na verloop van tijd in de bakkerswereld terecht. ,,Heb ik gewerkt als troubleshooter voor een Europees bedrijf. Ik reisde veel door Noord-Amerika om hun producten te demonstreren in bakkerijen. Later begonnen Cecile en ik dus een eigen bakkerij.''
Toepen en zwikken
Hij herinnert zich zijn aankomst in Canada overigens nog goed. ,,Er was een sneeuwstorm, ik dacht dat we in Alaska waren.'' Voordat hij in de bakkerswereld terecht kwam werkte Wim als tuinaanlegger en daarna bij een cateraar. ,,Om het Engels beter te leren. Later kwam ik tot de ontdekking dat daar alleen Italiaans gesproken werd.''
De oud-Huissenaar zegt zich meer Canadees dan Nederlander te voelen. ,,Ik ben totaal ingeburgerd hier. Mijn leven heb ik hier. Zoals mijn kinderen en vier kleinkinderen en Nederlandse vrienden. We genieten van de natuur en de vrijheid van Canada. Geweldig om met de Skidoo sneeuwscooter er op uit te trekken. Al zou de winter wel iets korter mogen duren.''
Hij mist naar eigen zeggen de bekrompenheid in Nederland niet, soms wel de gezelligheid. ,,Daarom gaan we in de winter een keer per week kaarten bij vrienden. Zit je een uur in de auto om te gaan toepen en zwikken.''
Om de paar jaar wordt een bezoek aan familie en vrienden in Nederland gebracht. ,,De laatste keer was in augustus 2018.'' Hoewel Wim nooit heimwee heeft gehad, heeft hij wel warme herinneringen aan zijn jeugdtijd en familie. ,,Ik zat bij RKHVV en Setash. En in de weekenden draaien in de Wampie. Die goeie, ouwe tijd.'
'De winter zou wel iets korter mogen duren.'
