Afbeelding

Australische Huissenaar is van heen-en-weer-virus af Dingjan doet z'n ding Down Under

Algemeen

Rubriek: Betuwenaren in het Buitenland (3)

Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze nieuwe rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: voormalig Huissenaar Gilbert Dingjan in Australië. 'Een vette oliebol eten bij dik 30 graden.'

Tekst: Hans Schmeinck

Telt u even mee. Gilbert Dingjan werd geboren in Tasmanië, Australië. Ging in 1970 naar Huissen, Nederland. (1) Keerde in 1984 terug naar 'Down Under' (2), om in 1993 weer naar Huissen te komen (3), om jaren later weer naar Australië te vertrekken. (4). Vier keer emigreerde hij! Inmiddels heeft Dingjan het heen-en-weer-virus van zich afgeschud.

De rossige vijftiger woont al ruim twintig jaar naar volle tevredenheid in het (zuid)westelijk gelegen Bunbury. Op 200 kilometer onder Perth, de wereldstad die het meest nabij ligt. Mind you, wel op 200 kilometer, maar da's peanuts in het immense land/werelddeel.

Dingjan doet z'n ding daar. Met z'n gezin. ,,Ik ben in 1993 getrouwd met Mary-Ann, een Nederlands geboren dame die op vierjarige leeftijd met haar ouders en zusjes naar Australië emigreerde. We hebben drie kinderen, Marlise van 19, Marcus van 17 en Lucia van 14. Alle drie wonen ze nog gezellig bij ons.'' Zijn werk als motelmanager (zie foto) bevalt hem goed. Evenals het klimaat. ,,Herfstachtige winters en warme zomers. Nooit meer sneeuw!''

Hij vertrok uit Huissen in 1984 met, naar eigen zeggen, de noorderzon. Waarom? ,,Ik moest gewoon terug. Back to where it all started. Met een oude drieversnellingsbak Ford Falcon door The Red Centre naar Townsville rijden, in het noordoosten. Omdat niet alle wegen waren geasfalteerd zat ik na die rit volledig onder the red dust. Rijden bij temperaturen van 45 graden. Heerlijk!''

Dingjan had er baantjes als ober, drukker en begeleider van geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen. ,,Prachtig werk. Geregeld nam ik ze uit naar de drive-in bioscopen. Fastfood van KFC en frisdrank, kregen ze in hun tehuis nooit. En ik organiseerde met mijn, nu, schoonmoeder feestavonden met kroketten, oliebollen en poffertjes. Stel je voor, een vette oliebol eten bij dik 30 graden.''

Na Townsville volgde het 'iets verder' (lees: 1400 kilometer) gelegen Brisbane. Daar werd Dingjan kok en caterde hij onder meer modeshows. Toch ging hij met Mary-Ann in 1993 naar Nederland waar ze beiden werkten bij Burgers Zoo. De roep van 'Down Under' was echter te sterk en er volgde een reis met een camper door Australië. Met Bunbury als (voorlopig) eindpunt.

Dingjan vindt de gemiddelde Australier 'wat afstandelijk'. ,,En distantieert zich soms van wat er in de rest van de wereld gebeurt. Komt door de geïsoleerde ligging. Maar die zogenaamde easy going attitude kan ook negatief uitwerken.''

Hij zegt zich nog Nederlander te voelen. ,,Kan ook niet anders, want ik heb zulke goede herinneringen. Zeker aan Huissen. Samen met Theo Huberts naar Vitesse. De club die ik hier nog wekelijks volg, vanachter mijn pc. In 2014 was ik voor het laatst in Nederland. Voor een reünie van Jonge Kracht. Pure gezelligheid.''

Overigens, Dingjan's zet wederom koers naar Nederland. Volgend jaar. Voor een gezinsvakantie…

Uitgelicht

Digitale krant