Efkes….

Algemeen

Ut blief vebaozingwekkend minse watter in mien toch al wel aordig lange lève nie allemaol is verànderd. Laots hak mien mien horloge kepot en in Elst bij een zaak gebroch um te laote make. Ge krieg dan een genummerd pepiereke mee en mistal witte dan ok al geliek wanneer ge ut klukske wir op kun komme haole. Ak dan efkes zestig jaor terug gao in de tied en mien vaoder of moeder, want ik hah toen as snottert netuurlijk gin klukske, een kepot horloge hadde dan wier dah altied gebroch bij de klokkemaker Jànse in Hemme.

Ik of mien bruur mos dan op ut fietske nao Hemme um daor ut klukske in de wèrkplaots bij Jànse af te geve. Dah was den este keer een belèvenis op zich heur want ge kwam in een soortement opkamertje waor ut aon alle kànte tikte en waor een wèrktaofel ston die mud vol lag mit hele, hàlve en dele van klokke en horloges. In ut midde van die taofel zat een stevige kjèl mit een flinke pens en een soort langwèrpig vegrootglas in zien rechteroog. Die nam ut horloge aon mit de bòdschap, dagge ut klukske een wèèk laoter wir op mos komme haole, mar wah in de praktijk betekende dagge minimaol drie keer hin en weerum naor Hemme mos fietse veur ge uuteindelijk mit ut klukske thuus kwam. Al mien hele lève bink een groot liefhebber van een lekkere bak slaoi bij de piepers.

Een hortje terug hak as zo vaak op zaoterdag in een supermark een paor van die zekskes slaoi gekoch um die op maondag mit gebakke piepers op te kunne vrète. Mar toen we op maondag de zekskes ope mieke stonk de slaoi de zak uut. Uuteindelijk hebbe alleen de maoie in de gruune bak der van kunne geniete. En op die momente dinkte nog wirris mit weemoed zestig jaor terug toen ik veur mien moeder bij Piet Driesse in ons dèrp een paor krupkes slaoi mos haole. Ge liep dan mit Piet mee ut lànd in en woa ge bij ston snee Piet een paor lekkere verse krope slaoi uut ut lànd. En waor zestig jaor terug een aonzegger oe aon de deur kwam vetelle wie der in ut dèrp overleje was, daor motte vandaag de dag helemaol nie vrimd opkieke dah iemand al een hortje dood en begraven is zonder dagge daor mar iets van mee heh gekrege.

Mar de conclusie is minse, der is ech veul veràndert mar veur de klukskes hoef ik nie terug in de tied, naor de slaoi hek zo af en toe bes wellis heimwee en of ik nou vandaag de dag wir op een aonzegger zit te wachte blief twijfelachtig.

Boer Phlipse

Uitgelicht

Digitale krant