Efkes….

Zo af en toe worde Trui en ik wellis uutgenodig veur een feesje in de femilie of kennissekring. As dah een feesje is waorbij een echpaor beveurbeeld vieftig jaor getrouwd is dan gao ut ter deurgaons nog wel redelijk rustig aon toe. As ter al muziek is, dan is de geuidstèrkte aon de leeftied aongepast en kunde in iedergeval zo af en toe nog efkes mit mekaor wauwele.

Netuurlijk worter af en toe ok wel gedànst mar zeker nie los van mekaor mar gehou den partner mit al dah gedràài zogezeit stevig (en lekker) in de hànd. Dah wor netuurlijk heel ànders agge beveurbeeld bij een jong echpaor uutgenodig wor want dan kunde bèter veuraf een stel oordupkes in de zak stèke. En moch je al de behoefte hebbe um op zò'n aovend efkes mit iemand te wauwele, dan motte de ander bekànt in ut oor kruupe. Mit ut grote risico dagge de volgende dag oe stem kwiet bin, mar der gegarandeerd op z'n mins een zere kèèl aon overhou.

Dah zo overdinkend dwaole mien gedachte nog wellis af nao de jaore vieftig waor een feesje toch heel anders wier gevierd. En dan zeker nie um dah ik terug zou velange nao die tied mar meer vanwège ut grote veschil tusse toen en nou. As opgeschote snottert kan ik mien nog een vijfentwintig jaorige bruilof herinnere waorbij de genodigde op zò'n aovond aswaore bezig werde gehouwe. En dan nie mit muziek mar deur een soort ceremoniemeester die de meute mit allerlei spellekes bezig hiel.

Zeker as opgeschote snottert was ut mooi um te zien agge al die minse al giegelend een knot wol onder de kin deur zag geve. En wie ut waogde um de knot wol te laote valle was af en moch nie mir mee doen. Ok faveriet was ut hulsel van een lucifersduske wah via de neuze de zaol rond mos gaon, waorbij de minse mit een grote gok netuurlijk in ut veurdeel ware.

En as klap op de vuurpijl werter deurgaons nog een stoeledàns achteraon geknup. En daorveur wier een plaotje op de pick-up geleit die dan onvewachs wier gestopt waordeur vevolges iedereen een stoel probierde te bemachtige. Deur datter altied een stoel te kort was bleef ter uuteraord altied iemand teleurgesteld over die dan uut ut spel mos.

Ik wit nog datter uuteindelijk twee kjels en een nogal "mollig" vrouwke overbleve en dah bij ut stoppe van de muziek dah vrouwke zich as een mud piepers op een stoel liet valle en prompt tussen allemaol stukskes hout belande. Zoiets kunde oe vandaag de dag netuurlijk nie mir veurstelle mar ut is toch wel aordig um daor zo af en toe nogis aon terug te dinke.

Boer Phlipse