Efkes….

As ik mien ouwers moch geleuve, dan zou ik bij mien geboorte geliek nogal langdurig de schrèèket ope hebbe getrokke. Kortum, vanaf ut este uur hekter bliekbaor alles aon gedaon um mien stembànde in de juuste vurm te kriege. Of dah este geschrèèk daor nou de juuste baosis veur is gewis dah val netuurlijk te betwijfele mar der kwam in iedergeval al rap een boel lawaai uut. En om heel eerlijk te zien minse, die stembànde hek in de loop der jaore toch nog redelijk op pijl wete te houwe.

Nog mar krek as snottert op schòl kwam ik bij ut zinge al rap mit mien geblèr bove de res van de klas uut. Mar in alle eerlijkheid kon ik bliekbaor aordig toon houwe en hak weinig moeite mit ut zangtechnische bochtewèrk. Ze liete mien hooguut um de haveklap de "volumeknop" een bietje terug drààje. In die lagere schòltied wasut dan ok heel nemaol dak deel uut miek van ut plaotselijke keinderkoor en daor ok nog as een soort castraot mit de djens mee zong. Dah was netuurlijk rap afgelope toen ik mit rammelende hormone in de pubertijd terech kwam en de "castraot" langzaam uut ut zich zag vedwijne.

Een jaor of wat gaf ik mien stembànde de nodige rus mar al rap zoch ik toch wir aonsluuting bij galmende klupkes. Zo rolde ik as twintig jaorige van een truttig gemengd koor al heel rap in een koor van alleen mar serieuze mannebroeders. En schakelde in die tied wir mit ut gròtste gemak over op ut zinge van caberet. Ik motter overigens wel eerlijk over zien minse, in al die jaore dak bij al die diverse klupkes het mee gegalmd hek de hogste "devisie" nooit wete te bereike. Daoveur ontbrak bij mien de ambitie mar zeker ok de broodnodige kwaliteit. Mar ik zal gullie ok eerlijk bekenne dak daor totaol nie van wakker van lig of het gelège want de lol die ik deurgaons aon dah gegalm belèèf is vul belangrijker.

En nao al die galmende umzwèrvingen bin ik, zoas de trouwe lèzer inmiddels wel zal wete, aongeland in een koor van krasse knarre die wèkelijks de zee bezinge. Ondanks dah een inkele overstèèk nao Engelànd en een tochje mit een roeiboot over de Rijn mien gròtste daode op ut waoter zien, vuul ik mien op de repetitieaovonde van ons Shantykoor een echte ruwe "zeebonk". Geleuf ut of nie mar al die krasse knarre probiere dah gevuul bij onze optrejes in de regio mit al hun enthousiasme op de toeheurder over te brenge.en ik kan gullie vetelle dah dah deurgaons aordig luk. En dah is een verrekte lekker gevuul heur en ik kan ut iedere, nog nie galmende kjel, van harte aonraoje.

Boer Phlipse