Efkes….
Algemeen Boer PhlipseIk mot eerlijk toe geve minse toen ik veurige wèèk die vierdaagselopers dagelijks op de kiekkas veurbij zag lope, brak mien ut zweet alleen al uut van 't kieke.
Aon de àndere kànt hak veur al die minse verrekte veul respec heur want ge zul toch mar vier dage lang zoveul kilometers motte sjouwe.
Los der van datter iedere dag wel wir een "zootje" ut bijltje der bij neer gooide haolde ut gros van de meute uuteindelijk toch de Via Gladiola.
Vraog nie hoe sommige krakend en piepend de laotste meters aflegde mar de wil um dien eindstreep te haole was soms bizar um te zien.
Op die momente vuul ik mien in stilte soms een slappe zak want um zodaonig tot ut gaotje te gaon gee mien krek te ver.
As ik zie hoe sommige minse op de twidde dag al "gemarteld" motte worde um ut nodige blaorespul onder de voete vandaon te kriege, dan lope mien de rillinge ieskoud over de rug.
En dan te bedinke dah hele hordes dah ieder jaor wir mit ogeschijnlijk gemak wete op te brenge, nou daor zet ik mien pet diep veur af.
Waor blief ik dan uuteindelijk mit mien karige palmeras, um eerlijk te zien nèrges.
In een heel ver veleje liep ik same mit mien bruur nog welles vief kilometer in een Renkumse wandeltoch um vevolges 's middags nao Wageninge te fietse um daor nog efkes tien Capitulaotie kilometers af te lope.
En al dah gesjou konde we toen alleen mar opbrenge um dah we aon ut eind van zò'n dag twee glimmende stukke metaol op de bors gespeld hadde gekrege.
Ut lope vonde we ok toen eigelijk al gin kloot aon mar um mit twee van die glimmende medailes thuus te komme, dah hah toch wel iets speciaols.
Ik geleuf overiges dah we dah hooguut twee jaor hebbe volgehouwe want toen was de lol van dah glimmende metaol der al wir aordig vanaf.
De letste paor keer dak mien toch nog wir het laote overhaole um tien kilometer lang den ene veur de àndere vemuuende voet te zette, was toen mien blage de Airborntoch in Oosterbeek mee wauwe lope.
En onder ons gezeit doede dan ok nog krek of ge dah gesjouw nog leuk vijn ok.
Mar bliekbaor hadde ze toch een aordje nao hun vaodje want ik heh gelukkig mar twee jaor op rij die verrekte marteltoch hoeve te make.
Daornao hebbe ze me nooit mir zo gek kunne kriege um de vuutjes vrijwillig zo te laote martele
Boer Phlipse
