Efkes…. week 18

As gullie dit gewauwel onder oge kriege is Koningsdag al wir veleje tied. Al maonde veur die dag hebbe de minse in Dordrech mit knikkende knieë en klotsende oksels in spanning gezète of hun Koningklijke ontvàngs nije stijl wel de moeite werd zou worde gevonde.

De waorheid zal Koning Willie sáoves wel tusse te todde in Maxima's oor hebbe gefluusterd, mar in Dordrech zal tie netuurlijk veur de bühne menig veer in ève zoveul poeperts hebbe gestoke.

Een heel klein bietje van die spanning in Dordrech kan ik mien nog wel indinke. Begin jaore vieftig ston ons dèrp ok compleet op zien kop umdah de toenmaolige Prins Bernard ut dèrp mit een bezoek zou verere. Volgens mien zat ik as snottert nog mar krek in de twidde klas, mar we moste al wel wèke veuraf ut Wilhelmis dagelijks één keer galme.

Niks wier aon ut toeval overgelaote, want zelfs ut zwaaie mit de handzame driekleur wier op ut schòlplein een aontal kere uutgeprobierd.

Uuteraord wiere op schòl allerlei oranje mutse in mekaor geflanst en de veur de res van den outfit had iedere femillie zien eige verantwoordelijkheid.

As jongste van ut gezin droeg ik deurgaons een oranje sjèrp waor ok al mien bruurs jaore mee hadde lope pronke. Mar de Prins zou toch marris kunne dinke dah die snottert mit die vaole shèrp toch wel heel erg uut de toon viel, dus hah mien moeder speciaol veur die dag een nije shèrp gemak.

Naotuurlijk was ik op de bewuste dag al in alle vroegte op mien paosbes uut gedos en lang veur aonvang van de schòl aonwezig. Minstes een uur veur dah de Koningklijke stoet deur een bepaolde straot van ut dèrp zou komme stonde wij mit heel veul ouwers en alle blage van de aonwezige schole zenuwachtig in ut gelid. Ik vuulde nog efkes aon de scheing in mien haor, trok de nije shèrp nog een bietje rech en was klaor veur de Prins.

Efkes laoter wierter geroepe dattie onderweg was en wier op teken van de bovemeester massaol ut Wilhelmis ingezet en zwaaide we heftig mit de driekleur. En ja heur, een stoet van glimmende zwarte auto's stove ons mit een gangetje van vieftig kilometer veurbij en ware binne een minuut uut ut zich vedwene.

Toen mien moeder bij thuuskoms vroeg of de Prins mien mooie nije shèrp wel hah gezien, ware nao al die opgekropte spanninge de waoterlanders nie mir te stoppe.

Boer Phlipse