Afbeelding

Elselina en Gerard (†) van Betuwe naar Bourgogne 'We leefden samen als God in Frankrijk'

Algemeen

Tekst: Hans Schmeinck

Vele Betuwenaren zijn de afgelopen decennia naar het buitenland vertrokken. In deze rubriek delen ze hun ervaringen. Deze week: Elselina Siderius-van Donselaar (65) die met haar man Gerard uit Lingewaard vanuit Maurik naar Frankrijk verhuisde. Gerard overleed echter tijdens Pasen 2017. Onlangs zette Elselina hun/haar Domaine Siderius te koop.

Elselina kwam in 1983 met man en twee zonen in de Betuwe (Lienden) te wonen. ,,We hebben daar heerlijk gewoond. De jongens konden hutten bouwen en vuurtje stoken, het leven was minder gestrest.'' Toch scheidde ze in 1997 en drie jaar later ontmoette ze 'haar' Gerard. ,,We gingen al snel samenwonen, hij uit Lingewaard en voormalig eigenaar van een zeepfabriek. En ik uit Lienden, samen in een boerderijtje in Maurik.''

Een jaar later kochten ze een boot. ,,Een gedeelde passie, en in 2002 realiseerden wij een jeugddroom. Een reis door Frankrijk naar de Middellandse Zee. Die duurde drie maanden en we kwamen onder meer over een aquaduct over de Loire, niet wetende dat wij er drie jaar later vlakbij zouden komen wonen.''

Dat gebeurde eind 2005. Ze verhuisden naar een prachtplek in de Bourgogne. ,,Ons huis boven op een heuvel, aan de rand van een groot bos, met een panoramisch uitzicht over de vallei van de Loire en in de verte zicht op het Madeleine-gebergte.

De twee klusten heel wat af en toverden een garage en houtopslag om tot gastenverblijf; 'De Elshof'. ,,Aanvankelijk bedoeld als logeerhuis voor de kinders, maar we gingen het ook verhuren. We kregen de smaak te pakken en maakten een tweede gîte, 'La Petite Savonnerie'. Leuk om onze mooie plek te delen met anderen en ik kook graag en maak het graag iedereen naar de zin. Tips geven over leuke markten en brocantes en restaurantjes.''

Ze begon aan huis een (brocante) winkeltje, Elselina was gelukkig, als ook Gerard. ,,We leefden als God in Frankrijk.''

Ongeneeslijk ziek

Maar met Kerst 2016 kwam er een onheilstijding. ,,Mijn lief bleek ongeneeslijk ziek. We zijn naar Nederland gegaan om dichter bij de kinderen te zijn en vier maanden later, Pasen 2017, is hij overleden.'' Inmiddels woon ik al weer twee jaar alleen in mijn huis je op de heuvel. ,,Dat is mijn thuis, maar om de zeven weken ben ik een week bij alles wat mij lief en dierbaar is in Nederland. Dus geen heimwee en gemis.''

Het leven in de Bourgogne is totaal anders dan in Nederland, maar lijkt wel wat op het leven in de Betuwe. Het tempo ligt lager. Een Française wordt je niet zomaar, ik blijf gewoon een Nederlandse met Franse gewoontes. Ik eet dagelijks meestal twee keer warm en sluit af met een kaasplateau. Verder begroet je iedereen die je kent altijd met twee kussen, ook als je ze tegenkomt bij de supermarkt. Maar ik ben en blijf hier een gast en respecteer de andere levenswijze en geniet van de verschillen.''

Toch heeft Elselina besloten afscheid te nemen van haar 'plekje onder de zon'. ,,Met pijn in mijn hart, maar het is te veel werk voor mij alleen. Hoe dierbaar ook, ik heb een bordje te koop op het hek gehangen en hoop dat anderen het hier net zo fijn zullen krijgen als ik.''

Facebook.com/vakantiehuisbourgogne


'Het leven in de Bourgogne lijkt wel wat op dat van de Betuwe'

Uitgelicht

Digitale krant